Een vlammenwerper is een, meestal draagbaar, wapen dat een brandbare vloeistof onder hoge druk wegspuit uit een sproeiopening waarbij de vloeistof ontstoken wordt. Meestal wordt de vlammenwerper gebruikt bij het innemen van versterkte stellingen als bunkers, loopgraven en mitrailleursnesten. Hij werd voor het eerst op grotere schaal gebruikt tijdens de Eerste Wereldoorlog. Het Duitse leger introduceerde het wapen in 1915 aan het Westelijk Front maar de Geallieerden brachten al snel hun eigen versies op het slagveld. De vlammenwerper is behalve gevaarlijk voor de tegenstander ook gevaarlijk voor de drager. Deze moet zich om effectief te zijn vaak in een beschutte positie begeven, een treffer met eenvoudige infanteriemunitie in de brandstoftank kan de hele zaak doen ontploffen.
Als een vroege voorloper kan het grieks vuur dat de byzantijnen gebruikten beschouwd worden.