De Sturmabteilung (ook wel SA of Bruinhemden genoemd) was een door Adolf Hitler in 1921 opgerichte beschermingsdienst met in eerste instantie de taak om partijvergaderingen van de NSDAP (Nationaalsocialistische Duitse Arbeiderspartij) te beschermen tegen 'communisten en socialisten'. 'Communisten en socialisten' was in die tijd een verzamelnaam voor alle vijanden van de NSDAP.
Geschiedenis[]
Leden van de SA werden 'Bruinhemden' genoemd, naar de kleur van hun uniformen. Aan hun bovenarm droegen zij een rode band met een hakenkruis (swastika). In de jaren '20 en '30 oefenden de SA een ware straatterreur uit. De SA-mannen bestormden joodse winkels, verstoorden communistische en sociaaldemocratische partijvergaderingen en intimideerden mensen. Hoewel officieel opgericht als een 'sportvereniging' of 'gymnastiekgroep' ging de SA steeds meer lijken op een privélegertje. De SA stond onder het commando van Stabchef Ernst Röhm, een voormalige legerkapitein. Röhm had als voormalig legerkapitein en Freikorpslid de juiste contacten, en kon de SA bevoorraden met wapens uit oude legerdepots of van Freikorpsen.
Röhm had de NSDAP gezien als een middel om het leger en de Freikorpsen invloed te laten uitoefenen in de politiek. Hij zag zichzelf niet als ondergeschikt aan Hitler, maar meer als zijn "mentor". Hitler zag de grote macht van de SA met lede ogen aan, maar hij had de beweging nodig. In 1928 werd Röhm ten slotte tot de orde geroepen, waarop deze teleurgesteld ontslag nam en naar Zuid-Amerika vertrok.
De SA had een grote aantrekkingskracht en vormde een belangrijk onderdeel, zoniet de ruggengraat van de partij. De NSDAP hield zich met politiek, toespraken en de verspreiding van folders bezig. In de SA-kazernes heerste echter altijd een kameraadschappelijke sfeer en konden jonge werklozen terecht voor vriendschap, een kop soep en een doorbreking van het eentonige werklozenbestaan. De SA gaf ze een doel en gaf ze wat te doen. Na 1933 groeide de SA sterk door de toestroom van opportunisten die carrière hoopten te maken.
Bij de Bierhalle Putsch van 1923 was Röhm degene die ervoor had gezorgd dat de putschisten goed bewapend waren, en de SA speelde een grote rol in de opstand zelf. Dit leidde mede tot het verbod op de NSDAP en de SA in 1924. Van 1929-1933 lag de dagelijkse leiding van de SA in handen van Pfeffer von Salomon. In 1926 werd er binnen de SA een privéverdedigingsgroep opgericht om Adolf Hitler te beschermen (ook tegen de SA), de SS. Deze groep kwam later onder de leiding van Reichsführer-SS Heinrich Himmler. In 1933 keerde Röhm terug om "zijn" SA andermaal te leiden.
Macht van de SA[]
De SA verkreeg aan het einde van de jaren '20 een ongekende macht. Bij de machtsovername was de SA al 400.000 man sterk, groter dus dan het leger. De socialistisch georiënteerde Ernst Röhm en zijn staf gingen Hitler irriteren, vooral na de machtsovername van de laatste in 1933. De SA, die doorhad dat de 'sociale revolutie' uitbleef, ging zich van de Führer distantiëren.
Begin 1934 was de SA met 2,5 miljoen man vrijwel even groot als de NSDAP zelf. Zij beschikte over een eigen blad dat in plaats van Hitler Röhm begon te bewierroken als leider. De SA-mannen, waarvan de meesten een jaar na de machtsovername nog steeds werkloos waren, waren begin 1934 niet te houden. De "sociale revolutie" bleef uit, ze waren nog steeds werkloos, en Hitler keerde zich tot het grootkapitaal. "Adolf is verrot", zei Röhm eens in intieme kring, "Hij gaat alleen nog maar met reactionairen om". Incidenten kwamen vaak voor, waardoor niet slechts de industriëlen, maar ook de gewone burgers van de SA vervreemdden en hen als "tuig" zagen. De verhoudingen met de NSDAP zijn naar buiten tot het eind toe altijd goed gebleven, en Röhm heeft nooit in het openbaar kritiek op Hitler geleverd. Ook van een plan voor een putsch, zoals de nazi's later beweerden, is niets gebleken.
In de Nacht van de lange messen op 30 juni 1934 werd de SA-top door de SS geëxecuteerd. Het nog overgebleven restant van de SA verklaarde zich loyaal aan Hitler en kwam onderleiding te staan van Viktor Lutze. Maar verder was het uit met de macht van de SA.
De SA speelde nog een maal een rol van betekenis. In de Reichskristallnacht in 1938 waren het de SA-mannen die, in burgerkleding, joodse winkels kort en klein sloegen en hun eigenaren mishandelden.