et Proces van Neurenberg (eig.: 'Major war criminals of European Axis') is het in de Duitse stad Neurenberg gehouden proces tegen 22 kopstukken van het nazi-regime uit de Tweede Wereldoorlog. Omdat het eigenlijk om meerdere processen ging wordt ook wel gesproken van de Neurenbergse processen. Het proces werd geleid door de Grote Vier, de Verenigde Staten, de Sovjet-Unie, het Verenigd Koninkrijk en Frankrijk. De overige geallieerde landen stuurden waarnemers. De rechtbank werd het Internationale Militaire Tribunaal genoemd. Het proces begon op 20 november 1945 en duurde tot 1 oktober 1946, toen het vonnis werd uitgesproken. Tijdens dit proces waren verschillende betrokkenen actief.
De Grote Vier baseerden dit proces in grondslag op de Verklaring van Moskou. Deze verklaring maakt onderscheid tussen grote oorlogsmisdadigers, waaronder verstaan werd diegenen wier misdrijven niet aan een bijzondere geografische plaats verbonden waren.
Critici hebben soms getracht de legitimiteit van dit proces aan te vechten door aan te voeren dat mogelijk door de geallieerde troepen bedreven vergelijkbare misdaden niet vervolgd werden, en door te stellen dat veroordeling van te voren al vastgestaan zou hebben. Dit laatste wordt in belangrijke mate ontkracht doordat verschillende gedaagden vrijgesproken zijn en anderen tot relatief lichte straffen veroordeeld werden. Thans wordt het Tribunaal van Neurenberg algemeen beschouwd als belangrijk beginpunt van het Internationaal strafrecht.
Het Proces van Neurenberg is de bekendste; het was het proces tegen 22 kopstukken van het nazi-regime uit de Tweede Wereldoorlog. Het is echter niet het enige proces dat na de Tweede Wereldoorlog gehouden werd in Neurenberg. In Neurenberg werden ook andere processen gevoerd niet voor het Internationale Militaire Tribunaal maar voor Amerikaanse militaire rechtbanken. Deze vervolgprocessen vonden wel in dezelfde ruimte plaats