De Operatie Sledgehammer was een niet doorgevoerd plan van de Geallieerden in de Tweede Wereldoorlog.
Geschiedenis[]
Op een bijeenkomst van de Verenigde Chefs van Staven van de Verenigde Staten op 14 april 1942 werd besloten dat een landing in Frankrijk in de zomer van 1942 alleen zou worden ondernomen als een wanhopige daad noodzakelijk was om een eventuele val van de Sovjet-Unie te voorkomen. Dit plan werd "Operatie Sledgehammer" genoemd.
De Sovjetische minister Molotov, die constant aandrong op een tweede front, kreeg eind mei van de Amerikanen te horen dat nog in 1942 een tweede front geopend zou worden. De Amerikaanse voorbereidingen hiervoor, het verschepen van troepen, wapens en voorraden naar Engeland was inmiddels in volle gang. Dit werd Operatie Bolero genoemd.
De Britse militaire strategen dachten echter, naarmate ze de landingsplannen bestudeerden, dat een landing op het vaste land in Europa zou uitlopen op een grote ramp. De strategen waren wel van mening dat een landing in Noord-Afrika wel mogelijk was. Generaal Eisenhower die al in Groot-Brittannië was gearriveerd, om het commando van de Amerikaanse troepen in Europa op zich te nemen, werd na gesprekken met de strategen uit Groot-Brittannië ook van mening dat gezien de huidige situatie van de legers een landing op het vaste land van Europa niet mogelijk was.
Op 1 juli werd er besloten Operatie Sledgehammer definitief niet door te laten gaan. Ze kozen voor een invasie in Noord-Afrika, genaamd Operatie Torch om op die manier de Duitse troepen te binden. De spanning die was ontstaan na de afzegging van de landing op het vaste land in Europa kwam de relatie met Stalin niet ten goede. Echter, vanwege Operatie Torch was Stalin toch enigszins tevreden gesteld omdat hij de strategische waarde van dit plan wel inzag.