 | |
| Gegevens | |
|---|---|
| Naam: | Kalashnikov AK-47 |
| Kaliber: | 7.62x39 mm |
| Magazijn: | Patroonhouder |
| Patrooncapaciteit: | 30 |
| Magazijnpal: | onderkant pistoolgreep |
| Werking: | gasdruk rotatie |
| Spansysteem: | spangreep |
| Vuursysteem: | automatisch en semi automatisch |
| Vergrendeling: | massavergrendeling |
| Lengte: | 870 mm |
| Looplengte: | 415 mm |
| Gewicht: | |
| Vizier: | verstelbare korrel |
| Veiligheid: | veiligheidspal |
| Kolf: | |
De AK-47 is een aanvalsgeweer ontworpen door Michail Timofejewitsj Kalasjnikov. De volledige naam is Avtomat Kalasjnikova obrazcha 1947 goda (Автомат Калашникова образца 1947 года); vrij vertaald is dat "Kalasjnikovs automatische model van het jaar 1947". Het dankt zijn populariteit onder militaire organisaties over de hele wereld aan de betrouwbaarheid, het gemakkelijke onderhoud en de relatief lage productiekosten.
Geschiedenis[]
Het leger van de Sovjet-Unie was al voor de Tweede Wereldoorlog op zoek naar een lichtgewicht zelfladend geweer: een wapen met de kracht van een geweer en de vuursnelheid van een automatisch pistool. In 1943 werd een patroon ontwikkeld met een relatief geringe terugslag. Automatische geweren hebben een hoge vuursnelheid (veel schoten per minuut); om het wapen hanteerbaar te houden mag de terugslag van elk schot niet te hoog zijn. Deze patroon, 7,62x39 mm M43, was ontwikkeld door N.M. Elizarov en B.V. Semin.
Tijdens een verblijf in het ziekenhuis vernam sergeant Kalasjnikov van de behoefte aan een wapen voor de patroon. Kalashnikova was een tankbestuurder met een grote interesse in wapens. Hij bestudeerde de literatuur en bekeek ook reeds bestaande pistoolmitrailleurs, waaronder het Duitse Sturmgewehr 44 (StG 44) en de StG45 waarvan de Russen tegen het einde van de oorlog de prototypetekeningen hadden gevonden. Zijn eerste ontwerp werd afgekeurd, maar een nieuw ontwerp werd in 1946 goedgekeurd door de Hoofdcommissie van de Artillerie in Moskou. Doorslaggevend waren de betrouwbaarheid en de vuurkracht. De commissie gaf hem toestemming om verscheidene prototypen te produceren. De productie verliep aanvankelijk erg langzaam; gaandeweg werd het ontwerp enkele malen aangepast. In 1949 werd de AK-47 ingevoerd voor de sovjetlegers.
Kenmerken[]
De karakteristieke gebogen lader biedt ruimte aan 30 patronen. De productiekosten zijn laag. Het wapen is makkelijk schoon te maken en te repareren, ook in het veld. De betrouwbaarheid is legendarisch: ook als het wapen erg vuil is geworden, of zelfs overreden, blijft het vaak nog werken.
Er zijn talloze modellen en fabrikaten in omloop, met uiteenlopende accuraatheid. Sommige modellen hebben een wegklapbare schoudersteun, andere een vaste. Nieuwere modellen gebruiken kunststof in plaats van hout. Er zijn modellen met en zonder bajonet.
Het oermodel werd tot 1959 geproduceerd; dat jaar ging een gewijzigd ontwerp, de AKM, in productie. Dit model was vooral bedoeld om sneller en goedkoper geproduceerd te kunnen worden: veel gefreesde onderdelen werden bijvoorbeeld vervangen door gestansde.
Een verdere ontwikkeling werd vanaf 1974 geproduceerd als de AK-74. Deze verschilt voornamelijk van de AKM omdat hij 5,45x39mm patronen gebruikt in plaats van 7,62x39mm; uiterlijk is hij vooral te herkennen aan de grote en mondingsrem aan het uiteinde van de loop.
Verspreiding[]
Het wapen werd al snel gebruikt en in productie genomen door bondgenoten van de Sovjet-Unie, zoals China, Polen en Joegoslavië. Gedurende de Koude Oorlog werd het op grote schaal verspreid in Afrika, waar verzetsbewegingen streden tegen koloniale mogendheden. Daaraan heeft het zijn imago van verzetswapen te danken; de vlag van Mozambique toont nog altijd een AK-47. Er zijn ook legio goedkope imitaties gemaakt, waaronder de bijna-kopie Type 56 en de bullpup Type 86.
Schattingen van het aantal geproduceerde AK-47's en varianten lopen uiteen, maar een totaal van 30 tot 50 miljoen is een vaak genoemd aantal. Een persbericht van Oxfam Novib stelt dat er in 2006 100 miljoen AK-47-geweren in de wereld in omloop zijn.[1] Tenminste 82 landen hebben AK-47-geweren in hun staatsarsenaal. In sommige delen van Afrika is een AK-47 voor slechts 30 dollar verkrijgbaar.
Voordelen van de AK-47[]
Eenvoudig no-nonsense design, waarbij de zuiger vast aan de sluitstukdrager zit, hetgeen resulteert in een betrouwbaar wapen, in alle weersomstandigheden. Kan hierdoor eenvoudig en goedkoop geproduceerd worden. Aan het einde van de Koude Oorlog bedroeg de nieuwprijs bij het Arsenaal van Tula (Moskou) 80 US Dollar per stuk, bij een afname per 1000 stuks Is relatief gezien, accuraat, handzaam en niet te zwaar. Vuurt een vrij krachtige patroon af, waarvan de kogel door een boom of muur kan gaan. Is zeer geschikt als guerrillawapen onder andere omdat er weinig training vereist is, circa 4 uur in vergelijking met de 7 dagen voor de M16.
Nadelen van de AK-47[]
De terugslag: de AK gebruikt een krachtige patroon, waardoor zich bij automatisch vuren ook een krachtige terugslag voordoet, hetgeen het richten moeilijk maakt. Dit komt omdat de kolf een hoek maakt ten opzichte van de kast, in tegenstelling tot het M-16 design van Eugene Stoner, waar de kolf zich in het denkbeeldig verlengde van de loop bevindt. Hierdoor werken de terugslagkrachten van de AK als een hefboom en wordt de loop van het geweer omhoog gestuwd. Bij de M-16 gaan de terugslagkrachten recht naar achteren, de schouder van schutter in. Ter compensatie zijn de keep en korrel (vizier en tevens ook draaggreep) bij de M-16 vijf centimeter verhoogd omdat de kolf nu hoger komt dan bij een AK-47. Het probleem van de terugslag werd bij de introductie van de AKM omzeild met een schuine compensator aan het einde van de loop. Dit dwingt de hete gassen omhoog en duwt de loop als gevolg daarvan naar beneden om de krachten van de massa's in beweging te compenseren. Het richtmechanisme is verouderd en matig afgewerkt; dit maakt het richten op lange afstanden zeer moeilijk. De vuurselector/veiligheidspal is dermate moeilijk te bedienen dat men er gemakkelijk vingers aan kan openhalen. Het wapen is weinig ergonomisch, de kolf is relatief kort.
Broninformatie[]
- Materiaal verkregen via Maxim Popenker
- Video verkregen via YouTube
- Wikipedia