De Uzi is ontwikkeld door Israel Military Industries. en wordt voornamelijk gebruikt door politie eenheden. Een Uzi-pistoolmitrailleur, kortweg Uzi (Hebreeuws:עוזי), is een machinepistool (de Uzi wordt heel vaak foutief een machinegeweer genoemd) met het kaliber 9x19mm Parabellum. Voor het Amerikaanse leger wordt hij ook geleverd in .45 ACP Ook zijn er verschillende wisselsets verkrijgbaar waardoor de Uzi patronen in andere kalibers kan afvuren zoals .22lr De Uzi kan werken met een magazijn voor 20, 25, 32 of 40 patronen. De Uzi voor de Nederlandse Landmacht tussen 1974-1976 had een magazijn voor 30 patronen; bij de Koninklijke Luchtmacht was de UZI in de jaren (19)60 uitgrust met magazijnen voor 20 patronen. Oorspronkelijk kon met dit wapen alleen volautomatisch worden geschoten, in latere uitvoeringen kan het semi- en volautomatisch vuren. Effectief bereik is maximaal 100 meter.
Dit wapen komt oorspronkelijk uit Israël waar het is ontworpen door Uziel Gal (1923–2002) en naar hem werd vernoemd.
Het originele model werd in 1951 geaccepteerd en werd het eerst in een oorlog gebruikt in 1956. Dit werd een groot succes, zodat het snel werd verbeterd met een aantal varianten op dit eerste ontwerp. De Uzi werd ook in licentie gemaakt door anderen, zoals FN Herstal in België.
Tot einde 2001 heeft de firma IMI uit Israël voor meer dan US$2 miljard aan Uzi's aan meer dan 90 landen verkocht.
De Uzi is een uiterst robuust wapen, gemakkelijk te onderhouden en met weinig bewegende onderdelen uitgerust. Het is lang in het Nederlandse leger in gebruik geweest. De Nederlandse (landmacht)uitvoering is herkenbaar aan het bevestigingspunt voor een bajonet. Zelfs wanneer het van een afstand tegen een betonvloer werd gegooid zat er hooguit een kras op en als het in een sloot gelegen had schoot het nog. Men kon het wapen blind in enkele stappen uit elkaar halen. De loop was door middel van een kraagmoer los te maken. Deze kraagmoer kon vervangen worden door een terugstootversterker voor het afvuren van losse patronen, ook wel genoemd losse flodders. De Uzi was zo ontworpen, dat het wapen maar op één manier in elkaar te zetten was. De bovenplaat bij de oogdop werd met een schuifknop gewoon los gemaakt en vervolgens werd de afsluiter eruit gehaald voor schoonmaak. Op de bovenplaat zat de knop van de spangreep. De afsluiter (met veer en stang) had verder geen verder bewegende delen. De slagpin maakte één geheel uit met de afsluiter. In enkele tellen was het wapen weer in elkaar te zetten. Nadeel was wel de veiligheid omdat een geladen wapen spontaan afging als het op de grond viel. Ook de inklapbare kolf vertoonde soms wat gebreken. De Israëlische versie (die bij de Nederlandse Luchtmacht in gebruik was) had in de jaren (19)60 geen inklapbare kolf maar een afneembare houten kolf. Omdat de loop snel uit het wapen te verwijderen was, kon ook direct een langere loop ingebouwd worden, waardoor doelen op langere afstand te treffen waren.
Goed nagedacht was ook over de vuurregelaar. Deze zat op de scheiding tussen doosgroep en pistoolgreep aan de duimkant van een rechtshandige schutter. Er zat een vuurregelaar op (schot-voor-schot en automatisch), maar een dubbele vergrendeling zat achter bij de pistoolgreep van de Uzi. Door een knijpbeweging te maken van de hand kon deze knop worden ingedrukt. Wanneer men dus het wapen niet vasthield en de vuurregelaar stond op vuren, kon het wapen toch niet per ongeluk afgaan. Voordeel is dat men in het gevecht niet hoeft na te denken of het wapen op veilig staat.
Een groot nadeel is echter wel het gebrek aan accuraatheid. Door het gebruik van massavergrendeling in een automatisch wapen heeft dit wapen de neiging te gaan klimmen. De kogels volgen ook geen perfect rechte baan door de korte loop en het zware kaliber (.45 ACP of 9x19mm Parabellum).
video[]
bronvermeldingen[]
- Materiaal verkregen via Maxim Popenker
- Video verkregen via YouTube
- Wikipedia