Handvest van de Verenigde Naties

Het Handvest van de Verenigde Naties is de grondwet van de internationale organisatie der Verenigde Naties. Het document werd op 26 juni 1945 ondertekend door de vijftig oorspronkelijke lidstaten, en werd van kracht op 24 oktober 1945, toen de vijf permanente leden van de Veiligheidsraad — China, de Sovjet-Unie, Frankrijk, het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten van Amerika — en een meerderheid van de overige 46 lidstaten het verdrag had geratificeerd. Als grondwet zijn alle landen die het handvest ondertekenen verplicht het verdrag na te leven. Momenteel hebben alle lidstaten het handvest geratificeerd.

Opbouw van het Handvest

Het handvest bestaat uit een preambule en negentien hoofdstukken, die elk zijn opgedeeld in artikelen.

• Hoofdstuk I definieert de doelstellingen van de Verenigde Naties, inclusief het behouden van de internationale vrede;
• Hoofdstuk II stelt vast aan welke criteria een land moet voldoen om lid te worden van de Verenigde Naties;
• De Hoofdstukken III - XV betreffen de verschillende organen en programma's van de organisatie. Hoofdstuk VII betreft de bevoegdheden van de VN-Veiligheidsraad;
• Hoofdstuk XVI en XVII beschrijven de integratie van de Verenigde Naties met al bestaande internationaal recht;
• Hoofdstuk XVIII en XIX bepalen hoe het handvest gewijzigd en geratificeerd kan worden.

De belangrijkste artikels bevinden zich in de hoofdstukken VI tot XV, waarin onder andere de invloed van de Veiligheidsraad, het bestaan van het Internationaal Strafhof en de mogelijkheid tot militair ingrijpen worden geregeld.

Ondertekening van het handvest

1945 Argentinië Australië België Bolivia Brazilië Wit-Rusland Canada Chili China 1 Colombia Costa Rica Cuba Denemarken Dominicaanse Republiek Ecuador Egypte El Salvador Ethiopië Filipijnen Frankrijk Griekenland Guatemala Haïti Honduras India Irak Iran Joegoslavië 2 Libanon Liberia Luxemburg Mexico Nederland Nieuw-Zeeland Nicaragua Noorwegen Oekraïne Panama Paraguay Peru Polen Saoedi-Arabië Sovjet-Unie 3 Syrië Tsjecho-Slowakije 4 Turkije Uruguay Venezuela Verenigde Staten Verenigd Koninkrijk Zuid-Afrika 1946 Afghanistan IJsland Thailand Zweden 1947 Noord-Jemen 5 Pakistan 1948 Myanmar 1949 Israël 1950 Indonesië 1955 Albanië Bulgarije Cambodja Finland Hongarije Ierland Italië Jordanië Laos Libië Nepal Oostenrijk Portugal Roemenië Spanje Sri Lanka 1956 Japan Marokko Soedan Tunesië 1957 Ghana Maleisië 1958 Guinee 6 1960 Benin Burkina Faso Centraal-Afrikaanse Republiek Congo-Brazzaville Ivoorkust Cyprus Congo-Kinshasa Gabon Kameroen Madagaskar Mali Niger Nigeria Senegal Somalië Togo Tsjaad 1961 Mauritanië 6 Mongolië Sierra Leone Tanganyika 7 1962 Algerije Burundi Jamaica Oeganda Rwanda Trinidad en Tobago 1963 Kenia Koeweit Zanzibar 7 1964 Malawi 7 Malta Zambia

1965 Gambia 8 Maldiven Singapore 1966 Barbados 8 Botswana Guyana Lesotho 1967 Zuid-Jemen 5 1968 Equatoriaal-Guinea Mauritius Swaziland 1970 Fiji 1971 Bahrein Bhutan Oman Qatar Verenigde Arabische Emiraten 1973 Bahama's Bondsrepubliek Duitsland 5 Duitse Democratische Republiek 5 1974 Bangladesh Grenada Guinee-Bissau 1975 Kaapverdië Comoren Mozambique Papoea-Nieuw-Guinea Sao Tomé en Principe Suriname 1976 Angola Samoa Seychellen 1977 Djibouti Vietnam 1978 Dominica Salomonseilanden 1979 Saint Lucia 1980 Saint Vincent en de Grenadines Zimbabwe 1981 Antigua en Barbuda Belize Vanuatu 1983 Saint Kitts en Nevis 1984 Brunei 1990 Liechtenstein 5 Namibië 1991 Estland Letland Litouwen Marshalleilanden Micronesia Noord-Korea Zuid-Korea 1992 Armenië Azerbeidzjan Bosnië en Herzegovina Georgië Kazachstan Kroatië Kirgizië Moldavië Oezbekistan San Marino Slovenië Tadzjikistan Turkmenistan 1993 Andorra Eritrea Macedonië Monaco Slowakije 4 Tsjechië 4 1994 Palau 1999 Kiribati Nauru Tonga 2000 Joegoslavië 9 Tuvalu 2002 Oost-Timor Zwitserland 2006 Montenegro 9

• Sjabloon:Fnb Kwomintang-China werd later vervangen door de Republiek China (op Taiwan) en in 1972 werd de Republiek China vervangen door de Volksrepubliek China.
• Sjabloon:Fnb Later opgedeeld in Bosnië en Herzegovina, Kroatië, Slovenië, Macedonië en Servië en Montenegro.
• Sjabloon:Fnb Later opgedeeld in Armenië, Azerbeidzjan, Estland, Georgië, Kazachstan, Kirgizië, Letland, Litouwen, Moldavië, Oezbekistan, Rusland, Tadzjikistan en Turkmenistan. Zetel overgenomen door Rusland.
• Sjabloon:Fnb In 1993 werd Tsjecho-Slowakije opgedeeld in Tsjechië en Slowakije.
• Sjabloon:Fnb In 1990 werden de DDR en de BRD samengevoegd tot één land en werden Noord-Jemen en Zuid-Jemen eveneens samengevoegd tot één land.
• Sjabloon:Fnb Het aantal lidstaten bleef in 1958 gelijk, omdat Egypte en Syrië vanaf 1958 als de Verenigde Arabische Republiek één zetel bezetten. Vanaf 1961 zetelen ze terug apart.
• Sjabloon:Fnb In 1964 werden Tanganyika en Zanzibar samengevoegd tot één land (Tanzania), dat de zetel van Tanganyika overnam.
• Sjabloon:Fnb Indonesië trad in 1965 terug als lid, maar nam in 1966 terug zijn zetel in.
• Sjabloon:Fnb Joegoslavië, tussen 2003 en 2006 Servië en Montenegro geheten, ondertekende het verdrag in 2000. Montenegro verklaarde zich in 2006 onafhankelijk, waarna Servië de zetel van de staat Servië en Montenegro overnam.