| Fedor von Bock | |
|---|---|
| December 3, 1880 - Mei 04, 1945 (64) | |
| |
| Bijnaam | “Holy Fire of Küstrin” |
| Geboorteplaats | Küstrin, Duitsland |
| Plaats van overlijden | Oldenburg, Duitsland |
| Land/partij |  Duitse Keizerrijk (tot 1918) Weimar Republiek (tot 1933) Nazi Duitsland
|
| Dienstjaren | 1898 - 1942 |
| Rang | Generaal Veldmaarschalk |
| Leiding over | Heeresgruppe Nord, 1939 Heeresgruppe B, 1940 Heeresgruppe Mitte, 1941 Heeresgruppe Süd, 1942 |
| Veldslagen/oorlogen |
|
| Onderscheidingen | Pour le Mérite Ridderkruis |
Fedor von Bock (Kostrzyn nad Odrą, 3 december 1880 - Oldenburg in Holstein, 4 mei 1945) was een Duits generaal-veldmaarschalk tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Bock voerde het bevel over de Heeresgruppe Nord tijdens de Poolse campagne, over Heeresgruppe B tijdens de Slag om Frankrijk, over Heeresgruppe Mitte tijdens Operatie Barbarossa en ten slotte tot 1942 over Heeresgruppe Süd.
Jeugd[]
Fedor von Bock werd geboren in Küstrin, een vestingstad aan de oevers van de rivier de Oder in de provincie Brandenburg. Zijn volledige naam was Moritz Albrecht Friedrich Franz Fedor.
Hij werd geboren in een protestantse Pruisische adellijke familie waarvan het militaire erfgoed is herleid tot het tijd der Hohenzollerns. Zijn vader, Karl Moritz von Bock, commandeerde een divisie in de Frans-Pruisische oorlog, en was ingericht voor moed in de Slag van Sedan. Zijn overgrootvader diende in het leger van Frederik de Grote, en zijn grootvader was een officier in het Pruisische leger in Jena. Zijn moeder heette Olga Helene Fransziska Freifrau von Falkenhayn von Bock. Bock is ver verwant aan Erich von Falkenhayn.
Toen hij acht jaar was, ging Bock naar Berlijn om te studeren aan de Potsdam en Bruto Lichterfelde Militaire Academie. Het onderwijs benadrukte het Pruisische militarisme, en hij werd al snel adept in academische onderwerpen zoals de moderne talen, wiskunde en geschiedenis. Hij sprak vloeiend Frans, en met een redelijke mate Engels en Russisch. Op een jonge leeftijd, en grotendeels te danken aan zijn vader, ontwikkelde Bock een onbetwiste loyaliteit aan de staat en toewijding aan het militair beroep. Deze opvoeding zou van grote invloed zijn op acties en besluiten toen hij het commando over de strijdkrachten voerde tijdens de Tweede Wereldoorlog. Op de leeftijd van 17 werd Bock een kandidaat-officier in de "Imperial Guards Foot Regiment" in Potsdam. Hij ontving zijn officiersdiploma een jaar later. Hij kwam dienst met de rang van 'Sekondeleutnant'.
De lange en dunne Bock had een droog en cynisch gevoel voor humor; hij glimlachte zelden. Zijn wijze werd beschreven als arrogant, ambitieus, en eigenzinnig. Bock was weliswaar geen briljant theoreticus, maar toch een goed officier. Zijn thema was altijd dat de grootste glorie dat iemand kon krijgen was om te sterven voor je eigen Vaderland. Hij verdiende snel de bijnaam "Heilige Vuur van Kürstin".
In 1905, trouwde Bock met Mally von Reichenbach, een jonge Pruisische edelvrouw, die hij oorspronkelijk had ontmoet in Berlijn. Zij trouwden in een traditionele militaire manier op de Potsdam garnizoen. Ze hadden een dochter, die twee jaar na het huwelijk was geboren. Een jaar later, wilde Bock de Oorlogacademie in Berlijn volgen, en na een jaar studie ging hij werken bij de gelederen van de Generale Staf. In 1908 werd hij bevorderd tot de rang van 'Oberleutnant'. Hoewel Bock een tegenstander van het nazisme was, nam hij geen deel aan het complot om Adolf Hitler van de macht te verdrijven; hoewel hij grote moeite had met de terreur tegen de Sovjetburgerbevolking, klaagde hij nooit persoonlijk de wandaden van de SS aan.
Eerste Wereldoorlog[]
Tegen de tijd dat de Eerste Wereldoorlog begon in 1914, was Bock was een 'Hauptmann'. Major von Bock was een vriend van de kroonprins van Duitsland. Twee dagen voor de Wapenstilstand, ontmoette hij Kaiser Wilhelm II in Spa, België, in een mislukte poging de keizer te doen terugkeren naar Berlijn en de muiterij in Kiel te stoppen. Na de ondertekening van het Verdrag van Versailles werd het Duitse leger tot 100.000 manschappen beperkt. Bock bleef bij de Reichswehr, en steeg als maar door in rang. In 1935 werd generaal von Bock door Adolf Hitler benoemd tot commandant van de 'Derde Leger Groep'. Bock was een van de officieren die niet uit zijn positie werd ontheven toen Hitler aan het reorganiseren was. Hij bleef monarchist, en was een regelmatige bezoeker van de voormalige keizer Wilhelm II. Hitler deed eens de uitspraak: "Niemand in de wereld, maar Von Bock kan de soldaten leren sterven." Bock zelf vertelde zijn manschappen: "De ideale soldaat vervult zijn plicht tot het uiterste, gehoorzaamt zonder zelf te denken, en denkt alleen wanneer wanneer dat een bevel is, en heeft als enige wens dat hij mag sterven door middel van een eerbare dood: 'Een soldaat in actie'.
Generaal von Bock had het commando over de invasie van Wenen in maart 1938 voor de Anschluss en vervolgens voor de invasie van Tsjecho-Slowakije.
Tweede Wereldoorlog[]
Poolse Campagne[]
Per 25 augustus 1939 moest Bock het bevel voeren over 'Heeresgruppe Nord' in voorbereiding op de invasie en de verovering van Polen. Het doel van Heeresgruppe Nord was de Poolse troepen in het noorden van de Vistula te verslaan. Heeresgruppe Nord was samengesteld uit generaal Georg von Küchlers 3e Leger, en generaal Günther von Kluges 4de Leger.
In slechts vijf weken werd Polen overrompeld door de Duitse en de Sovjettroepen en had Bock Oost-Pruisen weer aan Duitsland gekoppeld. Na het succes in Polen keerde Bock terug naar Berlijn om te beginnen met de voorbereidingen voor de komende campagne in het Westen.
Invasie van Frankrijk[]
Kort na de verovering van Polen, op 12 oktober 1939, werd Bock het commando gegeven van Legergroep B, met 291 / 2 divisies, waaronder drie pantserdivisies. Deze zijn belast met het bevorderen van de Lage Landen en luring de noordelijke eenheden van de geallieerde legers in een zak. Legergroep B bestond uit het 18e Leger en 6e Leger.
Op 18 juli 1940 werd Bock bevorderd tot de rang van Generaal-Veldmaarschalk tijdens een receptie gehouden door Adolf Hitler. Voor een groot deel van de zomer van 1940 had Bock zijn tijd tussen zijn hoofdkwartier in Parijs en zijn huis in Berlijn besteed. Aan het eind van augustus werd 'Army High Command' overgedragen aan 'Legergroep B' van Oost-Pruisen; deze bevatte ook Kluges Vierde Leger. Op 11 september 1940 overhandigde Bock zijn leger aan veldmaarschalk Wilhelm Ritter von Leeb.
Operatie Barbarossa[]
Ter voorbereiding van Operatie Barbarossa, op 1 april 1941, werd Legergroep B aangewezen tot 'Legergroep Midden' door middel van een officieel bevel van het 'Oberkommando des Heeres' die de organisatie van de invasie leidde. Gelegerd in Polen was de Legergroep Midden en der drie legergroepen belast met de inval van de Sovjet-Unie, links geflankeerd door de Legergroep Noord onder Ritter von Leeb en rechts door de Legergroep Zuid onder Gerd von Runstedt.
Aanvankelijk was de belangrijkste doelstelling voor Bock dat hij de route van Napoleon ten noorden van de Pripyatmoerassen moest volgen, die direct leidde naar Moskou. Maar Hitler veranderde het oorspronkelijke plan. De doelstellingen van de Legergroep Noord en de Legergroep Zuid bleven relatief gelijk aan de originele.
De nieuwe taak van Bocks leger was om naar de steden van Minsk en Smolensk te rijden, en de grote groepen van Sovjetlegers te vernietigen die daar gestationeerd waren. Bocks leger zou dan naar Leningrad rijden, en samen met Legergroep Noord de resten van de Sovjetlegers vernietigen in de Baltische staten en daarna de waardevolle havens grijpen voor de rest van de campagne. Pas na de vernietiging van het grootste deel van het Sovjetleger in West-Rusland zou Bocks leger naar Moskou rijden. Hitler maakte deze verandering omdat hij bewust was dat Napoleon verslagen werd doordat hij ook eerst naar Moskou ging en daarna pas de Russische legers aanviel.
Om kwart over drie, 22 juni 1941, was Operatie Barbarossa van start gegaan. Aan het begin van de campagne bleef Bock in zijn hoofdkwartier in afwachting van de eerste rapporten van het front. Binnen een uur na de aanval kwamen de eerste verslagen binnen van Legergroep Midden. Elementen van de legermacht van Heinz Guderian hadden de rivier de Bug overgestoken en waren de stad Brest-Litovsk al gepasseerd. De tanks van Hermann Hoth waren bezig de belangrijke rivierovergangngen in te nemen. Verschillende verkenningseenheden van het 4e en 9e Leger waren al de rivieren de Bug en de Desna overgestoken.
Om 7 uur 's morgens vloog Bock vanuit Posen naar een vooruitgeschoven vliegveld nabij het hoofdkwartier van de 13e Infanteriestaf. Daar gaf luitenant-generaal Erich Jaschke Bock een samenvatting van de voortgang van de invasie. Na deze vergadering bezocht Bock Guderian bij zijn commandopost op Bokhaly. Kolonel Kurt Freiherr von Liebenstein begroette Bock, omdat Guderian al enkele uren eerder met de 18e Panzer Divisie de rivier was overgestoken. Bock bezocht vervolgens Joachim Lemelsen, die hem een opgewonden verslag gaf van het front. De wegen op de Russische zijde van de rivier de Bug waren te zacht om de tanks te dragen. Als gevolg daarvan moesten verscheidene colonnes tanks een brug in het zuiden bij Kodeń oversteken. Deze koerswijziging veroorzaakte ernstige verkeersopstoppingen, omdat tienduizenden voertuigen die ene overgang moesten passeren. Desondanks was de eerste dag van de invasie spectaculair succesvol. Russisch verzet werd gemeld als licht en complete verrassing was bereikt. Er werd een snelle vooruitgang geboekt.
Op de tweede dag van Barbarossa kruiste Bock de rivier de Bug. Hij werd begeleid door generaal-majoor Gustav Schmidt, en hij ging op weg naar een commandopost waaruit hij artillerie kon waarnemen die Russische posities in de buurt van Brest-Litovsk aanviel. Ondanks het feit dat de Duitse pantsers al heel diep waren doorgedrongen op Russisch grondgebied waren de verdedigers van de stad koppig. Later die werd Bock verteld dat Russische weerstand aan het verzwakken was aan het front, vooral bij de zuidelijke flank die Guderian aanviel. Ondertussen vorderden de troepen van Hoth met veel gemak naar de Baltische staten en Wit-Rusland. De eerste twee dagen van middelste legergroep waren heel succesvol.
De legers van Hoth vorderden zo snel dat Bock onmiddellijk contact met Walter von Brauchitsch zocht, en hem vroeg aanvankelijk Minsk te omzeilen om een aanval in te zetten naar Vitebsk, zodat er snel een aanval kon worden uitgevoerd op Moskou. Aanvankelijk werd het plan geaccepteerd, maar het werd al snel vervangen door Hitler, die graag wilde dat de Russische legers rond Minsk werden vernietigd. Bock schreef in zijn dagboek: 'Het omringen van Minsk is niet doorslaggevend. Trouwens, ik ben er zeker van dat de vijand verwacht dat wij Minsk aanvallen, en zich daarop zal concentreren.'
Verschillen tussen de strategie van Bock en die van het opperbevel herhaalden zich meermalen. Bock vroeg nog een keer aan het Oberkommando des Heeres om meteen door te stomen naar Moskou en de legers over te laten aan de infanterie die oprukte achter de tankcolonnes. Maar Hitler besloot dat niet te doen en drong erop aan dat de Sovjetlegers eerst moesten worden vernietigd voordat de rest van het leger dieper kon doordringen in de Sovjet-Unie.
Hij gaf toch aarzelend het bevel om af te stappen van het plan en te helpen om de Sovjetlegers te vernietigen in de buurt van Minsk. Op 25 juni verplaatste Bock zijn hoofdkwartier van Posen naar Kobryn, een stad ongeveer vijftien kilometer ten noordoosten van Brest-Litovsk. Op 30 juni, ontmoetten het 4e Leger en 9e Leger elkaar nabij Slonim, en zorgden ervoor dat duizenden Russische soldaten werden omsingeld. Echter, vele Russische soldaten ontsnapten naar het oosten. Daarna gaf Bock snel het bevel om in plaats van het leger te omsingelen, het leger voor te bereiden voor een massale mars naar het oosten. Dit besluit veroorzaakte nogmaals een confrontatie tussen Bock en Brauchitsch.
Op 3 juli boekten Bocks troepen opnieuw vooruitgang naar het oosten. Deze dag omvatte de verste afstand die door Bock zijn troepen in een enkele dag was bereikt namelijk meer dan 100 mijl. Vier dagen later waren Guderians tanks de rivier de Dnjepr overgegaan, de laatste grote belemmering voor Smolensk. Echter Guderian werd al snel teruggeroepen door Günther von Kluge. Bock had dit bevel snel teruggedraaid en Guderian werd opnieuw toegestaan om de rivier te passeren. Bock protesteerde tegen Kluges acties tegenover het 'Oberkommando des Heeres', zonder enig resultaat. Op 11 juli verplaatste Bock zijn hoofdkwartier opnieuw nu naar Borisov, een Russische stad vlak bij de rivier de Berezina.
Operatie Typhoon[]
Na de zelfmoord van Hitler op 30 april 1945 bood Bock zich aan bij Karl Dönitz om lid te worden van de Flensburgregering. Op 3 mei 1945 raakte Bock echter zwaargewond tijdens een luchtbombardement op Hamburg. Hij stierf de volgende dag.